شنوایی سنجی شامل تست عملکرد مکانیسم شنوایی است. این شامل آزمایش انتقال صدای مکانیکی (عملکرد گوش میانی) ، انتقال صدای عصبی (عملکرد حلزون گوش) و توانایی تمایز گفتاری (یکپارچه سازی مرکزی) است. ارزیابی کاملی از شنوایی بیمار باید توسط پرسنل آموزش دیده با استفاده از ابزارهایی که به طور خاص برای این منظور طراحی شده اند انجام شود.

از زنگ های خالص (تک فرکانس ها) برای آزمایش هدایت هوا و استخوان استفاده می شود. اینها و تست گفتار با دستگاه شنوایی سنج انجام می شود. دستگاه شنوایی سنج یک ابزار الکتریکی است که متشکل از یک ژنراتور تن خالص ، یک اسیلاتور رسانایی استخوان برای اندازه گیری عملکرد حلزون گوش ، یک میراگر برای بلند بودن متفاوت ، یک میکروفون برای آزمایش گفتار ، و یک گوشی برای آزمایش هدایت هوا است.

آزمایش های دیگر شامل شنوایی سنجی امپدانس است که تحرک و فشار هوا در سیستم گوش میانی و رفلکس های گوش میانی (استاپدیال) و پاسخ ساقه مغز شنوایی (ABR) را اندازه گیری می کند که زمان انتقال عصبی از حلزون گوش از طریق ساقه مغز را اندازه گیری می کند.

قابل اعتماد و متخصص:
تکنیک
تست هدایت هوا شنوایی سنجی با صدای خالص با ارائه یک لحن خالص به گوش از طریق یک گوشی و اندازه گیری کمترین شدت در دسی بل (دسی بل) انجام می شود که در آن 50 درصد از زمان این صدا درک می شود. این اندازه گیری آستانه نامیده می شود. روش آزمایش در فرکانسهای خاص 250 تا 8000 هرتز (هرتز یا چرخه در ثانیه) برای هر گوش تکرار می شود و آستانه ها روی گرافی به نام شنوایی سنج ثبت می شوند. آزمایش هدایت استخوان با قرار دادن یک اسیلاتور روی فرایند ماستوئید و اندازه گیری آستانه در همان فرکانس ها انجام می شود. برای جلوگیری از شرکت آن در آزمایش ، گاهی اوقات از صدای ماسک زدن در گوش اصلی استفاده می شود.

شنوایی سنجی گرافی است که آستانه های شنوایی را بر حسب دسی بل بر روی مختصات و فرکانس هرتس روی ابسسیس نشان می دهد. از نمادهای شکل 133.1 برای ترسیم آستانه ها برای آزمایش هدایت هوا و استخوان با رنگ خالص استفاده شده است. سطح صفر در ادیوگرام یک سطح فشار صدا دلخواه است که شنوایی طبیعی ایده آل را در بزرگسالان جوان نشان می دهد.

شکل 133.1 نتایج شنوایی سنجی.
شکل 133.1
نتایج شنوایی سنجی. گوش راست آستانه هایی را نشان می دهد که در حد طبیعی هدایت هوا و استخوان هستند. گوش چپ کاهش شنوایی مختلطی را نشان می دهد. آستانه های هدایت استخوان کاهش شنوایی حسی-عصبی را نشان می دهد. آستانه های هدایت هوا نشان می دهد (بیشتر ...)

تست گفتار سنجش توانایی بیمار در شنیدن و درک گفتار است. آستانه دریافت گفتار (SRT) پایین ترین سطح دسی بل است که در آن بیمار می تواند 50٪ کلمات آزمون را به درستی تکرار کند. آستانه گفتار باید در ± 10 دسی بل از میانگین لحن خالص در فرکانسهای 500 ، 1000 و 2000 هرتز باشد. نمره تبعیض گفتاری با استفاده از کلمات یک هجایی متعادل آوایی به دست می آید که معمولاً با دمای 25 تا 40 دسی بل بالاتر از آستانه شنوایی بدست آمده از شنوایی سنجی صدا است.

وقتی سطح ارائه به اندازه کافی بلند باشد ، افتراق گفتاری معمولاً در کاهش شنوایی کاملاً رسانا خوب است. نمرات تبعیض گفتاری از نظر تلفات عصبی متغیر است. تبعیض ضعیف گفتاری (75٪ یا کمتر) در صورت از دست دادن اندک برای زنگ های خالص ، شاخص سو ظن برای بیماری رتروکوکلئار را افزایش می دهد.

برای شنوایی سنجی امپدانس ، با قرار دادن یک نوک پروب در کانال گوش خارجی ، یک مهر و موم هرمتیک بدست می آید. فشار در حفره محصور از 200+ تا - 200 میلی متر H2O تغییر می کند و تغییر در سطح فشار صدا از یک لحن پروب نمودار می شود. این حرکت سیستم گوش میانی را با تغییر فشار نشان می دهد. شکل 133.2 انواع تمپانوگرام را برای شرایط مختلف گوش میانی نشان می دهد.

شکل 133.2. پنج تمپانوگرام متداول.
شکل 133.2
پنج تمپانوگرام متداول. خطوط سبک تر با اوج 0 فاصله ای را در بر می گیرند که نشان دهنده محدوده تحرک و فشار سیستم گوش میانی است. نوع A: تحرک نرمال غشای تمپان (TM) و فشار طبیعی گوش میانی (ME). تایپ به عنوان: کاهش یافته (بیشتر ...)

انقباض عضله استاپدیوس در پاسخ به صدای بلند را می توان روی پل امپدانس اندازه گیری کرد. در گوش طبیعی ، این آستانه های رفلکس باید در 70 تا 90 دسی بل بالاتر از آستانه های رنگ خالص دیده شوند. در 10 تا 15 دسی بل بالاتر از آستانه رفلکس در 500 و 1000 هرتز ، انقباض استپدیوس باید حداقل برای 10 ثانیه حفظ شود. پوسیدگی رفلکس یا عدم تحمل انقباض به مدت 10 ثانیه ، یکی از اولین علائم بیماری رتروکوکلئار است.

برای سنجش سنجی شنوایی ساقه مغز (ABR) ، الکترودها بر روی راس ، لاله گوش و پیشانی بیمار قرار می گیرند. کلیک ها از طریق گوشی تحویل می شوند و رایانه پاسخ های قفل شده با زمان (پتانسیل ها) را برای 10 میلی ثانیه اول پس از تحریک صدا جمع می کند. از این پاسخ ها ، نمایشی از پنج موج مشخص در تأخیرهای قابل پیش بینی تولید می شود. برای ارزیابی باید این پاسخ قابل اعتماد قابل تکرار باشد. شکل 133.3 یک پاسخ ABR طبیعی ، یک پاسخ از یک گوش با نوروم صوتی و یک گوش بدون پاسخ قابل شناسایی را نشان می دهد.

https://www.winchesterhospital.org/health-library/article?id=100920